W myśl podstawowego podziału szkód w ubezpieczeniach komunikacyjnych wyróżnia się – szkodę częściową i całkowitą. Szkoda całkowita pojazdu występuje wówczas, gdy uległ on zniszczeniu w takim stopniu, że nie nadaje się do naprawy, albo gdy koszty napraw przekroczyłyby wartość pojazdu w dniu likwidacji szkody.
Szkoda całkowita w OC
W przypadku ubezpieczenia OC o szkodzie całkowitej mówimy, gdy przywrócenie stanu auta sprzed wypadku jest niemożliwe lub gdy pociąga ono za sobą zbyt wysokie koszty naprawy. W praktyce oznacza to, że jeśli decyzją rzeczoznawcy naprawa pojazdu jest równa lub przekracza ok. 100% jego wartość w stanie nieuszkodzonym, wówczas ubezpieczyciel może podjąć decyzję o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej.
Szkoda całkowita w AC
Szkoda całkowita w ubezpieczeniu autocasco ma miejsce wówczas, gdy całkowity koszt naprawy pojazdu przekracza określoną w ogólnych warunkach ubezpieczenia wartość pojazdu. Choć wartość ta może być zróżnicowana w zależności od firmy ubezpieczeniowej, zazwyczaj jednak wynosi 70% wartości pojazdu na dzień szkody. Oznacza to, że jeśli koszt naprawy przekracza 70% wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym, to wówczas szkoda uznawana jest przez ubezpieczyciela za całkowitą. Warto również dodać, że część towarzystw za szkodę całkowitą uzna również kradzież pojazdu.
Jak liczy się wysokość odszkodowania przy szkodzie całkowitej?
W przypadku stwierdzenia szkody całkowitej ustalenie wysokości odszkodowania polega na pomniejszeniu wartości pojazdu w stanie sprzed uszkodzenia o wartość pozostałości (czyli wraku pojazdu). Bowiem po zakończeniu procesu likwidacyjnego uszkodzony pojazd będzie stanowił własność poszkodowanego, który może nim swobodnie dysponować (np. sprzedać „na części”). Jeśli wrak pojazdu nie ma żadnej wartości, wówczas wysokość wypłacanego odszkodowania będzie równa wartości pojazdu przed wystąpieniem szkody. W takim przypadku auto oddaje się do kasacji i zostaje ono wyrejestrowane.
