Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń: Z Senatu z powrotem do Sejmu
Przed miesiącem informowaliśmy, że Sejm przyjął ustawę o dystrybucji, która została w związku z tym przekazana do Senatu. W tej Izbie polskiego parlamentu do projektu wprowadzono kilka kosmetycznych korekt, więc ponownie musiał się nim zająć Sejm. Stało się to 15 grudnia, gdy rządowy projekt został przyjęty. Ustawa czeka już tylko na podpis prezydenta i publikację w Dzienniku Ustaw.
Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń implementuje do krajowego porządku prawnego przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) w sprawie dystrybucji ubezpieczeń, czyli IDD (Insurance Distribution Directive), zaostrzające wymogi stawiane sprzedawcom ubezpieczeń. Zastąpią one obowiązującą ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Przewidziane obecnie na dzień 23 lutego 2018 r. wejście w życie przepisów ustawy zwiększy i ujednolici ochronę klientów zawierających umowy ubezpieczenia we wszystkich kanałach dystrybucji.
Dla przypomnienia: co się zmienia?
Pisaliśmy już o tym, ale warto to powtarzać. Po wejściu w życie ustawy klient ma przede wszystkim otrzymywać informacje o produkcie i dystrybutorze. Przepisy zobowiązują dystrybutorów do uczciwego, rzetelnego i profesjonalnego postępowania, zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów. Dystrybutorzy zobowiązani będą do ujawniania charakteru ich wynagrodzenia, tzn. czy za swoją pracę otrzymują honorarium (płacone bezpośrednio przez klienta), prowizję (uwzględnioną w kwocie składki ubezpieczeniowej) czy inny rodzaj wynagrodzenia.
Jeśli dystrybutorem będzie zakład ubezpieczeń, klient otrzyma podstawowe informacje o produkcie. Przepisy zobowiązują też agentów oferujących ubezpieczenie uzupełniające do powiadamiania klienta o swoim statusie (tzn. czy jest agentem wyłącznym czy multiagentem). Akt przewiduje też dla agentów, ubezpieczycieli i brokerów obowiązek informowania klientów o wysokości wskaźnika kosztów dystrybucji oraz kosztów prowizji, związanych z proponowaną umową ubezpieczenia. Zwiększy to transparentność sprzedaży umów ubezpieczenia na życie o charakterze inwestycyjnym, zapewni ich porównywalność i zapobiegnie zjawisku misselingu.
Przed zawarciem umowy ubezpieczenia dystrybutor powinien przekazać klientowi – w zrozumiałej formie – obiektywne informacje o sprzedawanym produkcie. Z założenia ma to umożliwić klientowi podjęcie świadomej decyzji, opartej o jego wymagania i potrzeby w zakresie ochrony ubezpieczeniowej. Wszystkie informacje, w tym informacje o charakterze reklamowym i marketingowym, kierowane przez dystrybutora ubezpieczeń do klienta mają być jasne i niewprowadzające w błąd.
Ustawa zachowuje podział pośredników ubezpieczeniowych na brokerów i agentów ubezpieczeniowych z zastrzeżeniem niedopuszczalności łączenia obu funkcji. Określa także zasady ubezpieczania OC za szkody wyrządzone przez agentów i brokerów. Przewiduje również utworzenie nowego rejestru pośredników ubezpieczeniowych, do którego będą wpisywani: agenci ubezpieczeniowi, agenci oferujący ubezpieczenia uzupełniające (rejestr agentów), brokerzy ubezpieczeniowi oraz brokerzy reasekuracyjni (rejestr brokerów). Jawny rejestr pośredników ubezpieczeniowych będzie prowadzony przez Komisję Nadzoru Finansowego w systemie rejestracji internetowej.
KNF będzie zobowiązana do sprawowania nadzoru nad wszystkimi dystrybutorami oraz spełniania innych dodatkowych obowiązków, wynikających z jej uprawnień. Nadzór nad agentami mają sprawować również zakłady ubezpieczeń, również podlegające częściowemu nadzorowi Komisji.
Rzecznik Finansowy będzie rozpatrywał reklamacje i skargi na działalność pośredników. ubezpieczeniowych oraz agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające.
Przepisy zobowiązują pracowników zakładów ubezpieczeń oraz reasekuracji, agentów ubezpieczeniowych oraz brokerów ubezpieczeniowych do odbywania 15 godzin szkoleń zawodowych rocznie (przewidziano możliwość odbycia tych szkoleń w formie e-learningu). Mają one rozwijać odpowiednie kompetencje osób odpowiedzialnych za dystrybucję ubezpieczeń, pomóc im utrzymać wysokie standardy etyczne i dobrą reputację oraz zdobywać nowe umiejętności zawodowe.
Ustawie wprowadza sankcje karne za nieprzestrzeganie jej przepisów, m.in. kary grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 będą za działalność agencyjną wykonywaną z naruszeniem wymogów określonych w ustawie, za wykonywanie czynności agencyjnych bez upoważnienia, za działalność brokerską w obszarach ubezpieczeń lub reasekuracji bez wymaganego zezwolenia, za czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji bez upoważnienia.
